lloctinent
Catalán[editar]
lloctinent | |
central (AFI) | [ʎuk.tiˈnen] |
valenciano (AFI) | [ʎok.tiˈnent] |
baleárico (AFI) | [ʎok.tiˈnent] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | en |
Etimología[editar]
Del catalán antiguo lochtinent y loctinent. Atestiguado desde el siglo XIV.1
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
lloctinent | lloctinents |
- 1
- Lugarteniente.
- Relacionado: lloctinenta.
- 2
- Virrey.
Referencias y notas[editar]
- ↑ VV.AA. (1998) "lloctinent". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans