De Wikcionario, el diccionario libre
Del prefijo ob- (preposición) y nūbēs ("nube").1
Verbo transitivo[editar]
presente activo obnūbō, presente infinitivo obnūbere, perfecto activo obnūpsī, supino obnūptum.
- 1
- Cubrir con un velo, velar, cubrir (la cabeza).2
Conjugación[editar]
Flexión de obnūbōtercera conjugación
indicativo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
obnūbō
|
obnūbis
|
obnūbit
|
obnūbimus
|
obnūbitis
|
obnūbunt
|
imperfecto
|
obnūbēbam
|
obnūbēbās
|
obnūbēbat
|
obnūbēbāmus
|
obnūbēbātis
|
obnūbēbant
|
futuro
|
obnūbam
|
obnūbēs
|
obnūbet
|
obnūbēmus
|
obnūbētis
|
obnūbent
|
perfecto
|
obnūpsī
|
obnūpsistī
|
obnūpsit
|
obnūpsimus
|
obnūpsistis
|
obnūpsērunt, obnūpsēre
|
pluscuamperfecto
|
obnūpseram
|
obnūpserās
|
obnūpserat
|
obnūpserāmus
|
obnūpserātis
|
obnūpserant
|
futuro perfecto
|
obnūpserō
|
obnūpseris
|
obnūpserit
|
obnūpserimus
|
obnūpseritis
|
obnūpserint
|
pasivo
|
presente
|
obnūbor
|
obnūberis, obnūbere
|
obnūbitur
|
obnūbimur
|
obnūbiminī
|
obnūbuntur
|
imperfecto
|
obnūbēbar
|
obnūbēbāris, obnūbēbāre
|
obnūbēbātur
|
obnūbēbāmur
|
obnūbēbāminī
|
obnūbēbantur
|
futuro
|
obnūbar
|
obnūbēris, obnūbēre
|
obnūbētur
|
obnūbēmur
|
obnūbēminī
|
obnūbentur
|
perfecto
|
obnūptus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
obnūptus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
|
futuro perfecto
|
obnūptus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
|
subjuntivo
|
singular
|
plural
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
activo
|
presente
|
obnūbam
|
obnūbās
|
obnūbat
|
obnūbāmus
|
obnūbātis
|
obnūbant
|
imperfecto
|
obnūberem
|
obnūberēs
|
obnūberet
|
obnūberēmus
|
obnūberētis
|
obnūberent
|
perfecto
|
obnūpserim
|
obnūpserīs
|
obnūpserit
|
obnūpserīmus
|
obnūpserītis
|
obnūpserint
|
pluscuamperfecto
|
obnūpsissem
|
obnūpsissēs
|
obnūpsisset
|
obnūpsissēmus
|
obnūpsissētis
|
obnūpsissent
|
pasivo
|
presente
|
obnūbar
|
obnūbāris, obnūbāre
|
obnūbātur
|
obnūbāmur
|
obnūbāminī
|
obnūbantur
|
imperfecto
|
obnūberer
|
obnūberēris, obnūberēre
|
obnūberētur
|
obnūberēmur
|
obnūberēminī
|
obnūberentur
|
perfecto
|
obnūptus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
|
pluscuamperfecto
|
obnūptus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
|
imperativos
|
activo
|
pasivo
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
presente (2ª persona)
|
futuro (2ª persona)
|
futuro (3ª persona)
|
|
singular
|
obnūbe
|
obnūbitō
|
obnūbitō
|
obnūbere
|
obnūbitor
|
obnūbitor
|
plural
|
obnūbite
|
obnūbitōte
|
obnūbuntō
|
obnūbiminī
|
—
|
obnūbuntor
|
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
presente
|
perfecto
|
futuro
|
infinitivos
|
obnūbere
|
obnūpsisse
|
obnūptūrus -a,-um esse
|
obnūbī
|
obnūptus -a,-um esse
|
obnūptum īrī
|
participios
|
obnūbēns (obnūbentis)
|
—
|
obnūptūrus -a,-um
|
—
|
obnūptus -a,-um
|
—
|
|
gerundio
|
gerundivo
|
supino
|
acusativo
|
genitivo
|
dativo/ablativo
|
acusativo
|
dativo/ablativo
|
obnūbendum
|
obnūbendī
|
obnūbendō
|
obnūbendus -a,-um
|
obnūptum
|
obnūptū
|
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 417. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press