petitus
Latín[editar]
petītus | |
clásico (AFI) | [pɛˈtiː.tʊs] |
rima | e.ti.tus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | petītus | petīta | petītum | petītī | petītae | petīta |
Vocativo | petīte | petīta | petītum | petītī | petītae | petīta |
Acusativo | petītum | petītam | petītum | petītōs | petītās | petīta |
Genitivo | petītī | petītae | petītī | petītōrum | petītārum | petītōrum |
Dativo | petītō | petītae | petītō | petītīs | petītīs | petītīs |
Ablativo | petītō | petītā | petītō | petītīs | petītīs | petītīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de petō.