praeitus
Latín[editar]
praeitus | |
clásico (AFI) | [ˈpraj.jɪ.tʊs] |
grafías alternativas | præitus |
rima | ae̯.i.tus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | praeitus | praeita | praeitum | praeitī | praeitae | praeita |
Vocativo | praeite | praeita | praeitum | praeitī | praeitae | praeita |
Acusativo | praeitum | praeitam | praeitum | praeitōs | praeitās | praeita |
Genitivo | praeitī | praeitae | praeitī | praeitōrum | praeitārum | praeitōrum |
Dativo | praeitō | praeitae | praeitō | praeitīs | praeitīs | praeitīs |
Ablativo | praeitō | praeitā | praeitō | praeitīs | praeitīs | praeitīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de praeeō.