traicté
Francés[editar]
traicté | |
pronunciación (AFI) | [tʁɛk.te] |
rima | e |
Etimología 1[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
traicté | traictés |
- 1
- Grafía alternativa de traité.
- Uso: obsoleto.
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
- 1
- Grafía alternativa de traité.
- Uso: obsoleto
Francés medio[editar]
traicté | |
pronunciación | falta agregar |
grafías alternativas | traité |
Etimología 1[editar]
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
tracité | tracitez |
- 1
- Tratado.
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
- 1
- Participio pasado de traicter.