De Wikcionario, el diccionario libre
Entradas similares: HO,
Ho,
Hồ,
hó,
hò,
hö,
hø,
hő,
hô,
hố,
hồ,
hổ,
hơ,
hớ,
hờ,
hở,
hộ
ho
|
pronunciación (AFI)
|
/ˈo/
|
silabación
|
ho
|
acentuación
|
monosílaba
|
longitud silábica
|
monosílaba
|
variantes
|
hom
|
rima
|
o
|
Acortamiento de home y hombre.
Interjección[editar]
- 1
- Hombre.
Información adicional[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Adjetivo posesivo[editar]
- 1
- Vuestro/vuestros, vuestra/vuestras.
- Vuestro país ; vuestra mano ; vuestro poder ; vuestra cama.
Del latín hoc ("este").
Pronombre personal[editar]
- 1
- Lo.
- Uso: no se puede utilizar con ni en ni hi.
Información adicional[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Interjección[editar]
- 1 Equitación
- ¡Cálmate!
- Ejemplo: Ho ! Tout doux !
- 2
- ¡Caramba!
- Ejemplo: Ho... mon dieu !
Información adicional[editar]
Véase también[editar]
Acortamiento de home y hombre.
Interjección[editar]
- 1
- Hombre.
- Ejemplo: Vente, ho. Se temos cervexa de balde e todo!
ho
|
pronunciación (AFI)
|
/ˈɔ/
|
silabación
|
hò
|
acentuación
|
monosílaba
|
longitud silábica
|
monosílaba
|
grafías alternativas
|
ò1
|
rima
|
ɔ
|
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular (io) del presente de indicativo de avere.
Información adicional[editar]
Italiano antiguo[editar]
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular (io) del presente de indicativo de avere.
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Interjección[editar]
- 1
- ¡Pare!
Información adicional[editar]
- Derivado: oho.
- Anagrama: oh.
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular (mi) del presente de indicativo de aver.
Referencias y notas[editar]
- «ho». En: DEX online.
- VV.AA. (1998) "ho". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans