brilléis
Español[editar]
brilléis | |
yeísta (AFI) | [bɾiˈʝei̯s] |
no yeísta (AFI) | [bɾiˈʎei̯s] |
sheísta (AFI) | [bɾiˈʃei̯s] |
zheísta (AFI) | [bɾiˈʒei̯s] |
silabación | bri-lléis |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | eis |
Forma verbal[editar]
- 1
- Segunda persona del plural (vosotros, vosotras) del presente de subjuntivo de brillar.
- Uso: se emplea también para el imperativo negativo: «no brilléis».