cubitus
Latín[editar]
cubitus | |
clásico (AFI) | [ˈkʊ.bɪ.tʊs] |
variantes | cubitum |
rima | u.bi.tus |
Etimología[editar]
probablemente de cubitum, el part.perf.pas. de cubō, -āre ("estar echado").1
Sustantivo masculino[editar]
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | cubitus | cubitī |
Vocativo | cubite | cubitī |
Acusativo | cubitum | cubitōs |
Genitivo | cubitī | cubitōrum |
Dativo | cubitō | cubitīs |
Ablativo | cubitō | cubitīs |
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 148. ISBN 978-90-04-16797-1