vultus
Latín[editar]
vultus | |
clásico (AFI) | [ˈwʊl.tʊs] |
variantes | voltus |
rima | u̯ul.tus |
Etimología[editar]
Del protoitálico *weltu-/*woltu-, y este del protoindoeuropeo *u(e)l-tu- ("mirada").1 Compárese el irlandés antiguo fil «hay, aquí está», el galés gweld «ver» y el gótico 𐍅𐌿𐌻𐌸𐌿𐍃 (wulþus, "riqueza").1
Sustantivo masculino[editar]
4.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | vultus | vultūs |
Vocativo | vultus | vultūs |
Acusativo | vultum | vultūs |
Genitivo | vultūs | vultuum |
Dativo | vultuī | vultibus |
Ablativo | vultū | vultibus |
- 3
- Aire, aspecto, apariencia.
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 688/689. ISBN 978-90-04-16797-1