Prypeć
Polaco[editar]
| Prypeć | |
| pronunciación (AFI) | /ˈprɨ.pɛt͡ɕ/ |
| silabación | Pry-peć |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɨpɛt͡ɕ |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo propio femenino[editar]
| Singular | |
|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
Prypeć |
| Genitivo (Dopełniacz) |
Prypeci |
| Dativo (Celownik) |
Prypeci |
| Acusativo (Biernik) |
Prypeć |
| Instrumental (Narzędnik) |
Prypecią |
| Locativo (Miejscownik) |
Prypeci |
| Vocativo (Wołacz) |
Prypeci |
Derivados[editar]
- Adjetivo: prypecki.
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del acusativo singular de Prypeć.
