dubius
Latín[editar]
dubius | |
clásico (AFI) | [ˈdʊ.bɪ.ʊs] |
rima | u.bi.us |
Etimología[editar]
Del protoitálico *du(i)-fwo-, y este del protoindoeuropeo *dui-bʰh₂u-o- ("doble").1
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | dubius | dubia | dubium | dubiī | dubiae | dubia |
Vocativo | dubie | dubia | dubium | dubiī | dubiae | dubia |
Acusativo | dubium | dubiam | dubium | dubiōs | dubiās | dubia |
Genitivo | dubiī | dubiae | dubiī | dubiōrum | dubiārum | dubiōrum |
Dativo | dubiō | dubiae | dubiō | dubiīs | dubiīs | dubiīs |
Ablativo | dubiō | dubiā | dubiō | dubiīs | dubiīs | dubiīs |
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 180. ISBN 978-90-04-16797-1