goulenn
Bretón[editar]
| goulenn | |
| pronunciación (AFI) | /ˈɡuː.lɛn/ |
Etimología[editar]
Sustantivo masculino[editar]
| Mutación | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Radical |
goulenn |
goulennoù |
| Suave |
c'houlenn |
c'houlennoù |
| Dura |
koulenn |
koulennoù |
Información adicional[editar]
- Derivación: goulennata.
Referencias y notas[editar]
- ↑ Le vocabulaire breton du Catholicon (1499).