De Wikcionario, el diccionario libre
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
- 1
- Muerte.1
Verbo intransitivo[editar]
- 2
- Morir.
Conjugación[editar]
Conjugación de kíimil
(intransitivo)
número
|
singular
|
plural
|
persona
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
primera
|
segunda
|
tercera
|
Modo indicativo
|
|
Incompletivo
|
kin kíimil
|
ka kíimil
|
ku kíimil
|
k kíimil
|
ka kíimileʼex
|
ku kíimiloʼob
|
Completivo
|
(j)kíimen
|
(j)kíimech
|
(j)kíimij *
|
(j)kíimoʼon
|
(j)kíimeʼex
|
(j)kíimoʼob
|
Resultativo
|
kimaʼanen
|
kimaʼanech
|
kimaʼan
|
kimaʼanoʼon
|
kimaʼaneʼex
|
kimaʼanoʼob
|
Modo subjuntivo
|
ka kíimiken
|
ka kíimikech
|
ka kíimik
|
ka kíimikoʼon
|
ka kíimikeʼex
|
ka kíimikoʼob
|
Modo imperativo
|
-
|
kíimen
|
-
|
-
|
kíimeneʼex
|
-
|
* El sufijo -ij se elimina en posición no terminal.
|
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]