laetatio
Latín[editar]
laetātiō | |
clásico (AFI) | [laɪˈtaː.tɪ.oː] |
rima | a.ti.o |
Etimología[editar]
De laetor, -ārī ("alegrarse") y el sufijo tiō, en última instancia de laetus ("abundante", "alegre", etc.).1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | laetātiō | laetātiōnēs |
Vocativo | laetātiō | laetātiōnēs |
Acusativo | laetātiōnem | laetātiōnēs |
Genitivo | laetātiōnis | laetātiōnum |
Dativo | laetātiōnī | laetātiōnibus |
Ablativo | laetātiōne | laetātiōnibus |