remigo
Latín[editar]
rēmigō | |
clásico (AFI) | [ˈreː.mɪ.goː] |
rima | e.mi.ɡo |
Etimología[editar]
Compuesto de rēmus ("remo") y agō, -ere ("conducir").
Verbo intransitivo[editar]
presente activo rēmigō, presente infinitivo rēmigāre, perfecto activo rēmigāvī, supino rēmigātum.
Conjugación[editar]
Flexión de rēmigōprimera conjugación, perfecto con v, intransitivo
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press