segnore
Italiano[editar]
segnòre | |
pronunciación (AFI) | /seɲˈɲɔ.re/ |
silabación | se-gno-re |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | ɔ.re |
Etimología[editar]
Del italiano antiguo segnore.
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
segnore | segnori |
- 1
- Variante obsoleta de signore.
Italiano antiguo[editar]
segnore | |
pronunciación (AFI) | [seˈɲore] |
Etimología[editar]
Del latín seniōrem.
Sustantivo masculino[editar]
- 1
- Señor (el quien tiene responsabilidades manejaras).
- 2
- Gobernante.
- 3
- Querido.
Sardo[editar]
segnore | |
pronunciación | falta agregar |
variantes | signori |
Etimología[editar]
Del latín seniōrem.
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
segnore | segnores |
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Italiano
- IT:Palabras llanas
- IT:Palabras trisílabas
- IT:Rimas:ɔ.re
- IT:Palabras provenientes del italiano antiguo
- IT:Sustantivos
- IT:Sustantivos masculinos
- IT:Variantes obsoletas
- Italiano antiguo
- ROA-OIT:Palabras provenientes del latín
- ROA-OIT:Sustantivos
- ROA-OIT:Sustantivos masculinos
- Sardo
- SC:Palabras provenientes del latín
- SC:Sustantivos
- SC:Sustantivos masculinos