imperatiu

De Wikcionario, el diccionario libre

Catalán[editar]

imperatiu
pronunciación falta agregar

Etimología[editar]

Del latín imperativus.

Adjetivo[editar]

Singular Plural
Masculino imperatiu imperatius
Femenino imperativa imperatives
1
Imperativo (preceptivo)
  • Ejemplo:

En la democràcia parlamentària sense mandat imperatiu i sense partits amb base social s'aconsegueix desenvolupar de manera força coherent un ideal republicà que pot ajudar a legitimar la democràcia.Institucions socials y politiques contemporànies. Editado por: Editorial UOC. 2002. ISBN: 8484290182.

2 Lingüística
Imperativo
  • Ejemplo:

Les formes que revesteix el verb en les proposicions imperatives afirmatives, són les formes del mode imperatiu.Pompeu Fabra. Obres completes, volumen 2 (1918). Editado por: Jordi Mir, Joan Solà. Editorial: Institut d'Estudis Catalans. 2002. ISBN: 8484377970.

Sustantivo masculino[editar]

Singular Plural
imperatiu imperatius
3
Imperativo (exigencia)
  • Ejemplo:

Malgrat que la seva noció sigui específicament sobrenatural, existeix l'imperatiu de la caritat: [...]Camilo Torres. La revolució, imperatiu cristià. Editado por: Nova terra. 1968.

4 Lingüística
Imperativo (modo)
  • Ejemplo:

D'aquí ve que hi hagi en llatí un imperatiu present i un imperatiu futur.Esperanza Borrel i Vidal. Llatí, llengua i cultura. Editorial: Editorial UOC. 1997. ISBN: 8483181509.

Referencias y notas[editar]