miasme
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Francés[editar]
miasme | |
Pronunciación (AFI): | [mjasm] |
Homófono: | miasmes |
Etimología[editar]
Del griego antiguo μίασμα (míasma, "mancha").
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
miasme | miasmes |
- 1 Medicina.
- Miasma
- Uso: anticuado, usado más en plural.
- 2
- Microbio o virus.
- Uso: coloquial, jocoso.
- Ejemplo:
- «Garde tes miasmes ! Évite de nous en faire profiter !».
Información adicional[editar]
- Derivado: miasmatique.
- Anagramas: mamies, miames.
Véase también[editar]
Rumano[editar]
miásme | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del nominativo plural de miasmă.
- 2
- Forma del acusativo plural de miasmă.
- 1
- Forma del genitivo singular de miasmă.
- 2
- Forma del dativo singular de miasmă.
- 1
- Forma del genitivo plural de miasmă.
- 2
- Forma del dativo plural de miasmă.
Referencias y notas[editar]
- VV. AA. (1932–1935). "miasme". En: Dictionnaire de l'Académie Française. París: Hachette, octava edición
Categorías:
- Francés-Español
- FR:Homófonos
- FR:Palabras de origen griego antiguo
- FR:Sustantivos
- FR:Sustantivos masculinos
- FR:Medicina
- FR:Términos anticuados
- FR:Términos coloquiales
- FR:Términos jocosos
- FR:Periodismo
- FR:Términos en sentido figurado
- Rumano-Español
- RO:Formas sustantivas en nominativo
- RO:Formas sustantivas en plural
- RO:Formas sustantivas en acusativo
- RO:Formas sustantivas en genitivo
- RO:Formas sustantivas en singular
- RO:Formas sustantivas en dativo