timpanicés
Español[editar]
timpanicés | |
seseante (AFI) | [t̪im.pa.niˈses] |
no seseante (AFI) | [t̪im.pa.niˈθes] |
silabación | tim-pa-ni-cés |
acentuación | aguda |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | es |
Forma verbal[editar]
- 1
- Segunda persona del singular (vos) del presente de subjuntivo de timpanizarse.
- Uso: se emplea también para el imperativo negativo: «no te timpanicés».
- Relacionado: timpanizate (imperativo afirmativo pronominal).