antiquo

Italiano

antiquo
pronunciación (AFI)	[anˈti:ko]

Etimología

Del italiano antiguo antiquo.

Adjetivo

	Singular	Plural
Masculino	antiquo	antiqui
Femenino	antiqua	antique

1

Variante de antico.

• Uso: obsoleto.

Italiano antiguo

antiquo
pronunciación (AFI)	[anˈti:ko]

Etimología

Del latín antīquum.

Adjetivo

1

Variante de antico.

Latín

antīquō
clásico (AFI)	[anˈtiː.kʷoː]
rima	an.ti.kʷo

Etimología

De antīquus ("antiguo") y el sufijo -o.

Verbo transitivo

presente activo antīquō , presente infinitivo antīquāre, perfecto activo antīquāvī, supino antīquātum.

1

Descuidar o restaurar.

2 Derecho

Rechazar.

3

Envejecer.

Conjugación

Flexión de antīquōprimera conjugación, perfecto con v

indicativo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	antīquō	antīquās	antīquat	antīquāmus	antīquātis	antīquant
	imperfecto	antīquābam	antīquābās	antīquābat	antīquābāmus	antīquābātis	antīquābant
	futuro	antīquābō	antīquābis	antīquābit	antīquābimus	antīquābitis	antīquābunt
	perfecto	antīquāvī	antīquāvistī	antīquāvit	antīquāvimus	antīquāvistis	antīquāvērunt, antīquāvēre
	pluscuamperfecto	antīquāveram	antīquāverās	antīquāverat	antīquāverāmus	antīquāverātis	antīquāverant
	futuro perfecto	antīquāverō	antīquāveris	antīquāverit	antīquāverimus	antīquāveritis	antīquāverint
pasivo	presente	antīquor	antīquāris, antīquāre	antīquātur	antīquāmur	antīquāminī	antīquantur
	imperfecto	antīquābar	antīquābāris, antīquābāre	antīquābātur	antīquābāmur	antīquābāminī	antīquābantur
	futuro	antīquābor	antīquāberis, antīquābere	antīquābitur	antīquābimur	antīquābiminī	antīquābuntur
	perfecto	antīquātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	antīquātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	antīquātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	antīquem	antīquēs	antīquet	antīquēmus	antīquētis	antīquent
	imperfecto	antīquārem	antīquārēs	antīquāret	antīquārēmus	antīquārētis	antīquārent
	perfecto	antīquāverim	antīquāverīs	antīquāverit	antīquāverīmus	antīquāverītis	antīquāverint
	pluscuamperfecto	antīquāvissem	antīquāvissēs	antīquāvisset	antīquāvissēmus	antīquāvissētis	antīquāvissent
pasivo	presente	antīquer	antīquēris, antīquēre	antīquētur	antīquēmur	antīquēminī	antīquentur
	imperfecto	antīquārer	antīquārēris, antīquārēre	antīquārētur	antīquārēmur	antīquārēminī	antīquārentur
	perfecto	antīquātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	antīquātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	antīquā	antīquātō	antīquātō	antīquāre	antīquātor	antīquātor
	plural	antīquāte	antīquātōte	antīquantō	antīquāminī	—	antīquantor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		antīquāre	antīquāvisse	antīquātūrus -a,-um esse	antīquārī	antīquātus -a,-um esse	antīquātum īrī
participios		antīquāns (antīquantis)	—	antīquātūrus -a,-um	—	antīquātus -a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo		acusativo	dativo/ablativo
		antīquandum	antīquandī	antīquandō	antīquandus -a,-um	antīquātum	antīquātū

Información adicional

Derivados de antīquō en latín

antīquātiō

Portugués

antiquo
brasilero (AFI)	[ɐ̃ˈt͡ʃi.kwu]
gaúcho (AFI)	[ɐ̃ˈt͡ʃi.kwo]
europeo (AFI)	[ɐ̃ˈti.kwu]
acentuación	llana
longitud silábica	trisílaba
rima	i.kwu

Forma verbal

1

Primera persona del singular (eu) del presente de indicativo de antiquar.