praestatio
Latín[editar]
| praestātiō | |
| clásico (AFI) | [praɪsˈtaː.tɪ.oː] |
| grafías alternativas | præstātiō |
| rima | a.ti.o |
Etimología[editar]
De praestō, -āre ("sobresalir") y el sufijo tiō, y aquel del prefijo prae- y stō, -āre ("estar de pie").1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | praestātiō | praestātiōnēs |
| Vocativo | praestātiō | praestātiōnēs |
| Acusativo | praestātiōnem | praestātiōnēs |
| Genitivo | praestātiōnis | praestātiōnum |
| Dativo | praestātiōnī | praestātiōnibus |
| Ablativo | praestātiōne | praestātiōnibus |