assentio
Latín[editar]
assentiō | |
clásico (AFI) | [asˈsɛn.tɪ.oː] |
variantes | adsentiō |
rima | en.ti.o |
Etimología[editar]
Del prefijo ad- y sentiō, -īre ("sentir").1
Verbo intransitivo[editar]
presente activo assentiō, presente infinitivo assentīre, perfecto activo assēnsī, supino assēnsum.
Conjugación[editar]
Flexión de assentiōcuarta conjugación, perfecto con s, intransitivo