timeo

Latín[editar]

timeō
clásico (AFI)	[ˈtɪ.mɛ.oː]
rima	i.me.o

Etimología[editar]

Incierta.¹

Verbo intransitivo[editar]

presente activo timeō, presente infinitivo timēre, perfecto activo timuī, sin raíz del supino.

1: Sentir miedo, temer.²

b: Con dativo: temer por algo o alguien.²

Verbo transitivo[editar]

2: Tener miedo a algo o alguien, temer.²

Conjugación[editar]

Flexión de timeōsegunda conjugación, perfecto con u, sin raíz del supino

indicativo		singular			plural
indicativo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	timeō	timēs	timet	timēmus	timētis	timent
	imperfecto	timēbam	timēbās	timēbat	timēbāmus	timēbātis	timēbant
	futuro	timēbō	timēbis	timēbit	timēbimus	timēbitis	timēbunt
	perfecto	timuī	timuistī	timuit	timuimus	timuistis	timuērunt, timuēre
	pluscuamperfecto	timueram	timuerās	timuerat	timuerāmus	timuerātis	timuerant
	futuro perfecto	timuerō	timueris	timuerit	timuerimus	timueritis	timuerint
pasivo	presente	timeor	timēris, timēre	timētur	timēmur	timēminī	timentur
	imperfecto	timēbar	timēbāris, timēbāre	timēbātur	timēbāmur	timēbāminī	timēbantur
	futuro	timēbor	timēberis, timēbere	timēbitur	timēbimur	timēbiminī	timēbuntur
subjuntivo		singular			plural
subjuntivo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	timeam	timeās	timeat	timeāmus	timeātis	timeant
	imperfecto	timērem	timērēs	timēret	timērēmus	timērētis	timērent
	perfecto	timuerim	timuerīs	timuerit	timuerīmus	timuerītis	timuerint
	pluscuamperfecto	timuissem	timuissēs	timuisset	timuissēmus	timuissētis	timuissent
pasivo	presente	timear	timeāris, timeāre	timeātur	timeāmur	timeāminī	timeantur
pasivo	imperfecto	timērer	timērēris, timērēre	timērētur	timērēmur	timērēminī	timērentur
imperativos		activo			pasivo
imperativos		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	timē	timētō	timētō	timēre	timētor	timētor
	plural	timēte	timētōte	timentō	timēminī	—	timentor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		timēre	timuisse	—	timērī	—	—
participios		timēns (timentis)	—	—	—	—	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo	gerundivo	acusativo	dativo/ablativo
		timendum	timendī	timendō	timendus ^-a,-um	—	—

Referencias y notas[editar]

↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 620. ISBN 978-90-04-16797-1
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press

[1] Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 620. ISBN 978-90-04-16797-1

[ol-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press

1

2