dicere
Italiano[editar]
dicere | |
pronunciación (AFI) | /diˈt͡ʃɛ.re/ |
silabación | di-ce-re |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | ɛ.re |
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Variante de dire.
- Uso: se emplea también como intransitivo.
Información adicional[editar]
Latín[editar]
Forma verbal[editar]
dīcere[editar]
dīcere | |
clásico (AFI) | [ˈdiː.kɛ.rɛ] |
rima | i.ke.re |
- 1
- Infinitivo presente activo de dīcō1.
- 2
- Segunda persona del singular del imperativo presente pasivo de dīcō1.
dicēre[editar]
dicēre | |
clásico (AFI) | [dɪˈkeː.rɛ] |
rima | i.ke.re |
- 3
- Variante contraída de dicēris:
- Segunda persona del singular del presente pasivo de subjuntivo de dicō2.
Napolitano[editar]
dicere | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Del latín dīcere ("decir"). Cognado del siciliano dìri y dìciri.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Decir.
- Uso: se emplea también como intransitivo.
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Italiano
- IT:Palabras llanas
- IT:Palabras trisílabas
- IT:Rimas:ɛ.re
- IT:Verbos
- IT:Verbos transitivos
- IT:Variantes
- Latín
- LA:Rimas:i.ke.re
- LA:Formas verbales en infinitivo
- LA:Formas verbales en imperativo
- LA:Variantes
- LA:Formas verbales en subjuntivo
- Napolitano
- NAP:Palabras provenientes del latín
- NAP:Verbos
- NAP:Verbos transitivos