idiolect
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Inglés[editar]
idiolect | |
Pronunciación (AFI): | /ˈɪd.i.əʊ̯.lɛkt/ /ˈɪd.i.ə.lɛkt/ /ˈɘ.di.ɐʉ.lekt/ |
Etimología[editar]
Del prefijo idio- y el sufijo -lect.
Sustantivo[editar]
Singular | Plural |
---|---|
idiolect | idiolects |
- 1 Lingüística.
- Idiolecto.
Véase también[editar]
Rumano[editar]
idiolect | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del inglés idiolect.
Sustantivo neutro[editar]
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
un idiolect | niște idiolecte |
Genitivo– Dativo |
unui idiolect | unor idiolecte |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
idiolectul | idiolectele |
Genitivo– Dativo |
idiolectului | idiolectelor |
Vocativo | Singular | Plural |
idiolectule idiolecte |
idiolectelor |
- 1 Lingüística.
- Idiolecto.