ilustre
Apariencia
ilustre | |
pronunciación (AFI) | [iˈlus.tɾe] |
silabación | i-lus-tre[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | us.tɾe |
Etimología
[editar]Del latín illustris.
Adjetivo
[editar]ilustre (sin género) ¦ plural: ilustres
Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
- Albanés: [1] famshëm (sq)
- Alemán: [1] erlaucht (de)
- Búlgaro: [1] знаменит (bg)
- Catalán: [1–2] il·lustre (ca)
- Checo: [1] proslulý (cs)
- Escocés: [1] òirdheirc (sco)
- Estonio: [1] kuulus (et)
- Finés: [1] kuuluisa (fi)
- Francés: [1–2] illustre (fr)
- Hebreo: [1] מפורסם (he)
- Húngaro: [1] dicső (hu)
- Indonesio: [1] termashur (id)
- Inglés: [1] illustrious (en)
- Italiano: [1] illustre (it)
- Manés: [1] ooasle (gv)
- Neerlandés: [1] beroemd (nl)
- Polaco: [1–2] znakomity (pl)
- Portugués: [1] ilustre (pt)
- Rumano: [1] ilustru (ro)
- Ruso: [1] прославленный (ru)
- Serbocroata: [1] čuven (sh)
- Sueco: [1] illuster (sv)
- Turco: [1] meşhur (tr)
- Ucraniano: [1] славетний (uk)
- Vietnamita: [1] có tiếng (vi)
ilustre | |
pronunciación (AFI) | [iˈluʃtrə] |
Etimología
[editar]Del latín illustris
Adjetivo
[editar]Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | ilustre | ilustre |
Femenino | ilustres | ilustres |
Referencias y notas
[editar]- ↑ Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- 1 2 3 «ilustre» en Diccionario de la lengua española. Editorial: Calpe. 15.ª ed, Madrid, 1925.