sortilego
Entradas similares: sortílego
Español[editar]
sortilego | |
pronunciación (AFI) | [soɾ.t̪iˈle.ɣ̞o] |
silabación | sor-ti-le-go |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | e.ɡo |
Etimología[editar]
Del latín sortilegum ("adivino").
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
sortilego | sortilegos |
- 1
- Grafía alternativa de sortílego.
- Uso: obsoleto.
Italiano[editar]
sortilego | |
pronunciación (AFI) | [sorˈti.le.go] |
pronunciación (AFI) | [s̪or̺ˈt̪͡iː.l̺e.go] |
Etimología[editar]
Del latín sortilegum ("adivino").
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
sortilego | sortileghi sortilegi |
- 1 Historia
- Adivino romano que practique adivinación.
- 2
- Cualquier adivino.
- Uso: obsoleto.
- Sinónimos: chiaroveggente, divinatore, indovino, vaticinatore.
Información adicional[editar]
- Derivado: sortilegio.
Véase también[editar]
Latín[editar]
sortilegō | |
clásico (AFI) | [s̠ɔrˈt̪ɪɫ̪ɛɡɔ] |
eclesiástico (AFI) | [sorˈt̪iːleɡo] |
rima | i.le.ɡo |
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del dativo singular de sortilegum.
- 2
- Forma del ablativo singular de sortilegum.
Referencias y notas[editar]
- VV. AA. (online). «sortilego», Vocabolario Treccani. Roma: Istituto dell'Enciclopedia Italiana.
Categorías:
- Wikcionario:Desambiguación
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras tetrasílabas
- ES:Rimas:e.ɡo
- ES:Palabras provenientes del latín
- ES:Sustantivos
- ES:Sustantivos masculinos
- ES:Grafías alternativas
- ES:Términos obsoletos
- Italiano
- IT:Palabras provenientes del latín
- IT:Sustantivos
- IT:Sustantivos masculinos
- IT:Historia
- IT:Términos obsoletos
- Latín
- LA:Rimas:i.le.ɡo
- LA:Formas sustantivas en dativo
- LA:Formas sustantivas en singular
- LA:Formas sustantivas en ablativo