De Wikcionario, el diccionario libre
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Verbo intransitivo[editar]
spucken
conjugación
Presente
|
ich |
spucke
|
wir |
spucken
|
du |
spuckst
|
ihr |
spuckt
|
er/sie/es |
spuckt
|
sie/Sie |
spucken
|
|
Imperfecto
|
ich |
spuckte
|
wir |
spuckten
|
du |
spucktest
|
ihr |
spucktet
|
er/sie/es |
spuckte
|
sie/Sie |
spuckten
|
|
Subjuntivo
|
ich |
spucke
|
wir |
spucken
|
du |
spuckest
|
ihr |
spucket
|
er/sie/es |
spucke
|
sie/Sie |
spucken
|
|
Imperativo
|
du |
spuck(e)
|
ihr |
spuckt
|
Sie |
spucken
|
|
Presente Participio
|
spuckend
|
|
Pasado Participio
|
gespuckt
|
|
- 1
- Escupir.
Referencias y notas[editar]