uomo
Apariencia
| uomo | |
| pronunciación (AFI) | /ˈwɔ.mo/ |
| silabación | uo-mo |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | bisílaba |
| grafías alternativas | huomo[1] |
| rima | ɔ.mo |
Etimología 1
[editar]Del italiano antiguo huomo y uomo, y estos del latín homo, del latín antiguo hemo, del protoindoeuropeo *dʰǵʰm̥mō. Comparase con arumano om, asturiano home, catalán home, dalmático jommo, emiliano òmen u òm, esperanto homo, francés homme, friuliano om, gallego home, ido homo, occitano òme, portugués homem, rumano om, romanche um, sardo ómine, siciliano omu, veneciano omo u omeno.
Sustantivo masculino
[editar]uomo ¦ plural: uomi
Locuciones
[editar]locuciones [▲▼]
Información adicional
[editar]Véase también
[editar]Italiano antiguo
[editar]| uomo | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
[editar]Del latín homo, y este del latín antiguo hemo, del protoindoeuropeo *dʰǵʰm̥mō.
Sustantivo masculino
[editar]- 1
- Grafía alternativa de huomo.
Referencias y notas
[editar]- ↑ obsoleta
Categorías:
- Italiano
- IT:Palabras llanas
- IT:Palabras bisílabas
- IT:Rimas:ɔ.mo
- IT:Palabras provenientes del italiano antiguo
- IT:Sustantivos masculinos
- IT:Sustantivos
- IT:Sustantivos regulares
- Italiano antiguo
- ROA-OIT:Palabras sin transcripción fonética
- ROA-OIT:Palabras provenientes del latín
- ROA-OIT:Sustantivos masculinos
- ROA-OIT:Sustantivos
- ROA-OIT:Grafías alternativas