apaizgai
| apaizgai | |
| pronunciación (AFI) | [a.ˈpais̻.gai] |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
[editar]| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | apaizgai | apaizgaia | apaizgaiak |
| Ergativo | apaizgaik | apaizgaiak | apaizgaiek |
| Dativo | apaizgairi | apaizgaiari | apaizgaiei |
| Genitivo | apaizgairen | apaizgaiaren | apaizgaien |
| Comitativo | apaizgairekin | apaizgaiarekin | apaizgaiekin |
| Benefactivo | apaizgairentzat | apaizgaiarentzat | apaizgaientzat |
| Instrumental | apaizgaiz | apaizgaiaz | apaizgaiez |
| Inesivo | apaizgairengan | apaizgaiarengan | apaizgaiengan |
| Adlativo | apaizgairengana | apaizgaiarengana | apaizgaiengana |
| Adl. extremo | apaizgairenganaino | apaizgaiarenganaino | apaizgaienganaino |
| Ac. adlativo | apaizgairenganantz | apaizgaiarenganantz | apaizgaienganantz |
| Adverbial | apaizgairenganako | apaizgaiarenganako | apaizgaienganako |
| Ablativo | apaizgairengandik | apaizgaiarengandik | apaizgaiengandik |
| Partitivo | apaizgairik | - |
-
|
| Prolativo | apaizgaitzat | - |
-
|
- 1
- Persona que está preparándose para ser sacerdote: seminarista.
- Sinónimo: abadegai.