eliza
| eliza | |
| pronunciación (AFI) | [e.li.s̻a] /e.li.za/ |
| longitud silábica | trisílaba |
| variantes | eleiza, elexa |
- Morfología: eliz(a) lexema
Etimología
[editar]Del latín ecclesia.
Sustantivo
[editar]| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | eliza | eliza | elizak |
| Ergativo | elizak | elizak | elizek |
| Dativo | elizari | elizari | elizei |
| Genitivo | elizaren | elizaren | elizen |
| Comitativo | elizarekin | elizarekin | elizekin |
| Benefactivo | elizarentzat | elizarentzat | elizentzat |
| Causativo | elizarengatik | elizarengatik | elizengatik |
| Instrumental | elizaz | elizaz | elizez |
| Inesivo | elizatan | elizan | elizetan |
| Separativo | elizatako | elizako | elizetako |
| Adlativo | elizatara | elizara | elizetara |
| Adl. extremo | elizataraino | elizaraino | elizetaraino |
| Ac. adlativo | elizatarantz | elizarantz | elizetarantz |
| Adverbial | elizatarako | elizarako | elizetarako |
| Ablativo | elizatatik | elizatik | elizetatik |
| Partitivo | elizarik | - | - |
| Prolativo | elizatzat | - | - |
- 1 Arquitectura, religión
- Iglesia, (edificio y congregación).
Locuciones
[editar]Locuciones de «eliza» [▲▼]
- eliz agintari
- eliz barruti
- eliz besta
- eliz jai
- eliz jende
- eliz liburu
- eliz mutil: monaguillo
- eliz orden
- eliz urte
- eliza nagusi: catedral, basílica
- eliza-txori: gorrión
