initium
Apariencia
| initium | |
| clásico (AFI) | /iˈni.ti.um/ |
| eclesiástico (AFI) | /iˈni.ti.um/ |
| silabación | i-ni-ti-um |
| acentuación | esdrújula |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| rima | i.ti.um |
Etimología 1
[editar]De initum, participio del latín inire, del latín ire.
Sustantivo neutro
[editar]2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | initium | initia |
| Vocativo | initium | initia |
| Acusativo | initium | initia |
| Genitivo | initiī | initiōrum |
| Dativo | initiō | initiīs |
| Ablativo | initiō | initiīs |
- 1
- Entrada, ingreso, arribo.
- 2
- Inicio, comienzo.
- Ejemplo:
haesitationem attulit tempus ac locus, quia initio caedis orto difficilis modus→ El tiempo y el lugar lo indujeron a la duda, pues una vez dado inicio a una masacre es difícil ponerle cotoCornelius Tacitus. Tacitus - The Histories. 1997. ISBN: 9780191828478.
- Ejemplo: