initium
Latín[editar]
initium | |
Pronunciación (AFI): | [iˈni.ti.um] |
Etimología[editar]
De initum, participio de perfecto de inire ("entrar"), de in ("en") e ire ("ir")
Sustantivo neutro[editar]
2.ª declinación (-um)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | initium | initia |
Vocativo | initium | initia |
Acusativo | initium | initia |
Genitivo | initiī | initiōrum |
Dativo | initiō | initiīs |
Ablativo | initiō | initiīs |
- 2
- Inicio, comienzo
- Ejemplos:
- "haesitationem attulit tempus ac locus, quia initio caedis orto difficilis modus" → "El tiempo y el lugar lo indujeron a la duda, pues una vez dado inicio a una masacre es difícil ponerle coto". Cornelius Tacitus (1911) Historiae. Oxford: Clarendon Press, 1.39
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
Derivados de «initium» en otras lenguas: