iustificus
Latín[editar]
iustificus | |
clásico (AFI) | [i̯ʊs̠ˈt̪ɪfɪkʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [jusˈt̪iːfikus] |
rima | i.fi.kus |
Etimología 1[editar]
De iustus y el sufijo -ificus.
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | iustificus | iustifica | iustificum | iustificī | iustificae | iustifica |
Vocativo | iustifice | iustifica | iustificum | iustificī | iustificae | iustifica |
Acusativo | iustificum | iustificam | iustificum | iustificōs | iustificās | iustifica |
Genitivo | iustificī | iustificae | iustificī | iustificōrum | iustificārum | iustificōrum |
Dativo | iustificō | iustificae | iustificō | iustificīs | iustificīs | iustificīs |
Ablativo | iustificō | iustificā | iustificō | iustificīs | iustificīs | iustificīs |
- 1
- Justo, que obra con justicia y ecuanimidad.
- Sinónimos: iustus, aequanimus