meen

Español

meen
pronunciación (AFI)	[ˈme.en]
silabación	me-en
acentuación	llana
longitud silábica	bisílaba
rima	e.en

Forma verbal

1

Tercera persona del plural (ellas, ellos; ustedes, 2.ª persona) del presente de subjuntivo de mear.

2

Segunda persona del plural (ustedes) del imperativo de mear.

Maya yucateco

meen
pronunciación (AFI)	/mèːn/

Etimología

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo

1

Hacer, elaborar.

• Sinónimo: beet

Conjugación

Conjugación de meen (transitivo)

Voz activa
número	singular			plural
persona	primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
Modo indicativo
Incompletivo	kin meentik	ka meentik	ku meentik	k meentik	ka meentikeʼex	ku meentikoʼob
Completivo	tin meentaj	ta meentaj	tu meentaj	t k meentaj	ta meentajeʼex	tu meentajoʼob
Resultativo	in meentmaj	a meentmaj	u meentmaj	k meentmaj	a meentmajeʼex	u meentmajoʼob
Modo subjuntivo	ka in meentej *	ka a meentej *	ka u meentej *	ka k meentej *	ka a meenteʼex	ka u meentoʼob
Modo imperativo	-	meentej *	-	-	meenteʼex	-
Voz pasiva
Modo indicativo
Incompletivo	kin meentaʼal	ka meentaʼal	ku meentaʼal	k meentaʼal	ka meentaʼaleʼex	ku meentaʼaloʼob
Completivo	(j)meentaʼaben	(j)meentaʼabech	(j)meentaʼabij *	(j)meentaʼaboʼon	(j)meentaʼabeʼex	(j)meentaʼaboʼob
Resultativo	meentaʼanen	meentaʼanech	meentaʼan	meentaʼanoʼon	meentaʼaneʼex	meentaʼanoʼob
Modo subjuntivo	ka meentaʼaken	ka meentaʼakech	ka meentaʼak	ka meentaʼakoʼon	ka meentaʼakeʼex	ka meentaʼakoʼob
* Los sufijos -ej/-ij se eliminan en posición no terminal.