ministratum

De Wikcionario, el diccionario libre

Latín[editar]

ministrātum
clásico (AFI) [mɪ.nɪsˈtraː.tũː]
rima is.tra.tum

Forma verbal[editar]

1
Supino acusativo de ministrō.

Forma de participio[editar]

2
Nominativo singular neutro de ministrātusparticipio perfecto pasivo de ministrō.
3
Acusativo singular neutro de ministrātus.
4
Vocativo singular neutro de ministrātus.
5
Acusativo singular masculino de ministrātus.

Referencias y notas[editar]