occitano
Apariencia
occitano | |
pronunciación (AFI) | [ok.θi.ˈta.no] |
silabación | oc-ci-ta-no |
acentuación | llana |
longitud silábica | tetrasílaba |
rima | a.no |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Adjetivo
[editar]occitano ¦ plural: occitanos ¦ femenino: occitana ¦ femenino plural: occitanas
- 1
- Originario, relativo a, o propio de Occitania
- Uso: se emplea también como sustantivo
Sustantivo masculino
[editar]occitano ¦ plural: occitanos
- 2
- Grupo de lenguas romances del subgrupo galoibérico habladas en el sur de Francia. Tiene 6 variantes: gascón, languedociano, limosín, auvernense, provenzal y vivaroalpino.
- Sinónimo: lengua de oc.
Véase también
[editar]Wikipedia tiene un artículo sobre Idioma occitano.
Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
- Afrikáans: Oksitaans (af)
- Alemán: Okzitanisch (de)
- Aragonés: oczitán (an)
- Asturiano: occitanu (ast)
- Bretón: Okitan (br) (masculino)
- Catalán: occità (ca)
- Checo: okcitánština (cs)
- Danés: occitansk (da)
- Esloveno: okcitánščina (sl)
- Esperanto: okcitana (eo)
- Vasco: okzitaniera (eu)
- Finés: oksitaani (fi)
- Francés: occitan (fr)
- Griego: Οσιτανικά (el)
- Inglés: Occitan (en)
- Italiano: occitano (it)
- Japonés: [2] オック語 (ja)
- Chino: 奧克語 (zh) (tradicional); 奧克語 (zh) (simplificado)
- Neerlandés: Occitaans (nl)
- Occitano: occitan (oc)
- Polaco: oksytański (pl)
- Portugués: occitano (pt); occitânica (pt)
- Rumano: occitană (ro)
- Sueco: occitanska (sv)