ruka
Checo[editar]
ruka | |
pronunciación (AFI) | [ˈruka] |
Etimología[editar]
Del checo antiguo ruka.
Sustantivo[editar]
- 1
- Mano.
Checo antiguo[editar]
ruka | |
pronunciación (AFI) | /ˈruka/ |
Etimología[editar]
Del protoeslavo *rǫka.
Sustantivo femenino[editar]
- 1
- Mano.
Mapuche[editar]
ruka | |
pronunciación (AFI) | [ɹuˈka] [ˈɹu.ka] |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo[editar]
- Derivados: añulruka, kamaruka, karuka, karukatu, koypuruka, lliwruka, llüwruka, ngeṉruka, padalruka, ragragelruka, rakashruka, renüruka, rukafe, rukalil, rukan, rukañma, rukawe, trafruka, wenteruka, wenuruka
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
|
Referencias y notas[editar]
- ↑ Augusta, Félix de (1916). «ruka», Diccionario Araucano-Español y Español Araucano. Tomo primero. Araucano-Español. Santiago: Universitaria, pág. 200.