traición
Apariencia
traición | |
seseante (AFI) | [t̪ɾai̯ˈsjon] ⓘ |
no seseante (AFI) | [t̪ɾai̯ˈθjon] |
silabación | trai-ción |
acentuación | aguda |
longitud silábica | bisílaba |
rima | on |
Etimología
[editar]Del latín traditio, y esta de traditus, del participio de tradere, "entregar", de trans- y dare, en última instancia del protoindoeuropeo *deh₃-. Compárese tradición
Sustantivo femenino
[editar]traición ¦ plural: traiciones
- 1
- Falta a un compromiso o palabra dada
- Antónimo: lealtad
- 2 Derecho
- En especial, delito contra la integridad del Estado del que se es miembro
Locuciones
[editar]- alta traición: traición2
- a traición: aprovechando la confianza que otro deposita en uno para actuar contra él
Véase también
[editar]Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
- Alemán: [1–2] Verrat (de)
- Catalán: [1–2] traïció (ca)
- Checo: [1–2] zrada (cs)
- Cantonés: [1–2] 謀反 (yue)
- Chino: [1–2] 叛國 (zh)
- Danés: [1–2] forræderi (da)
- Griego: [1–2] προδοσία (el)
- Francés: [1–2] trahison (fr)
- Galés: [1–2] brad (cy)
- Hebreo: [1–2] בגידה (he)
- Húngaro: [1–2] hazaárulás (hu)
- Indonesio: [1–2] pengkhianatan (id)
- Inglés: [1] betrayal (en); [1–2] treason (en)
- Italiano: [1–2] tradimento (it)
- Japonés: [1–2] 外患罪 (ja)
- Coreano: [1–2] 반역 (ko)
- Neerlandés: [1–2] verraad (nl)
- Noruego bokmål: [1–2] forræderi (no)
- Portugués: [1–2] traição (pt)
- Siciliano: [1–2] tradimentu (scn)
- Sueco: [1–2] förräderi (sv)