-anus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
-anus | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Variante: | -iānus |
- -ānus: [ -ˈ(C)aː.nʊs ] (latín clásico, AFI) (C = consonante)
Etimología[editar]
Del protoitálico *-āno-, y este del protoindoeuropeo *-no-.1
→ -nus
Sufijo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | -ānus | -āna | -ānum | -ānī | -ānae | -āna |
Vocativo | -āne | -āna | -ānum | -ānī | -ānae | -āna |
Acusativo | -ānum | -ānam | -ānum | -ānōs | -ānās | -āna |
Genitivo | -ānī | -ānae | -ānī | -ānōrum | -ānārum | -ānōrum |
Dativo | -ānō | -ānae | -ānō | -ānīs | -ānīs | -ānīs |
Ablativo | -ānō | -ānā | -ānō | -ānīs | -ānīs | -ānīs |
- c
- O para denotar la pertenencia a un clan.1
- Ejemplos: Claudiānus, Cornēliānus, Tulliānus, etc.
Véase también[editar]
- Palabras en latín con el sufijo -ānus en Wikcionario.
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Miller, D. Gary (2006). Latin Suffixal Derivatives in English and their Indo-European Ancestry. Oxford: Oxford University Press, p. 153/154. ISBN 0-19-928505-5.
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press