Du
Apariencia
| Du | |
| pronunciación (AFI) | [ˈduː] |
Etimología
[editar]Del alemán antiguo dû, y este del protogermánico *thu, a su vez del protoindoeuropeo *túh₂. Compárese el latín tu o el griego clásico σύ (sý)
Pronombre personal
[editar]- 1
- Grafía mayúscula del pronombre du, anteriormente obligatoria y hoy opcional en la escritura de cartas
Sustantivo neutro
[editar]| Singular | |
|---|---|
| Nominativo | das Du |
| Genitivo | des Dus |
| Dativo | dem Du |
| Acusativo | das Du |
| Singularia tantum |
|---|
| Du |
- 2
- Forma sustantivada del pronombre du
- Uso: no contable
Locuciones
[editar]- auf Du und Du stehen: tutearse
- das Du anbieten
Bretón
[editar]| Du | |
| pronunciación (AFI) | [ˈdyː] |
Etimología
[editar]Sustantivo masculino
[editar]| Mutación | lema |
|---|---|
| Radical |
Du |
| Suave |
Zu |
| Dura |
Tu |
- 1 Meses
- Noviembre.
Véase también
[editar]Córnico
[editar]| Du | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo masculino
[editar]Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Wikcionario:Desambiguación
- Alemán
- DE:Palabras provenientes del alemán antiguo
- DE:Pronombres personales
- DE:Pronombres
- DE:Sustantivos neutros
- DE:Sustantivos
- DE:Singularia tantum
- Bretón
- BR:Sustantivos masculinos
- BR:Sustantivos
- BR:Meses
- Córnico
- KW:Palabras sin transcripción fonética
- KW:Sustantivos masculinos
- KW:Sustantivos
- KW:Meses