amiko
Esperanto[editar]
amiko | |
pronunciación (AFI) | [aˈmi.ko] ⓘ |
Etimología[editar]
Del italiano amico, y este del latín amicus, a su vez de amare y el sufijo -icus.
Sustantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | amiko | amikoj |
Acusativo | amikon | amikojn |
- 1
- Amigo.
- "Ejemplos:
- "Ĉu vi ŝatus, ke viaj amikoj rakontu ĉion pri vi al nekonato?". Piron, Claude. Gerda malaperis! [referencia incompleta]
- "Ĉu vi ne povas pasigi la vesperon kun viaj amikoj? Ha, vi ne havas amikojn?" Matthias, Ulrich. Fajron sentas mi interne [referencia incompleta]
Véase también[editar]
- amika
- amikaĵo
- amikeco
- amike
- amikino
- amikiĝi
- amikumi
- koramikino
- koramiko
- malamika
- malamikeco
- malamike
- malamiko
Tsotsil[editar]
amiko | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo[editar]
- 1
- Amigo