fumus
Apariencia
fūmus | |
clásico (AFI) | [ˈfuː.mʊs] |
rima | u.mus |
Etimología
[editar]Del protoitálico *fūmo-, y este del protoindoeuropeo *dʰuh₂-mó- ('humo'), de *dʰueh₂- ('humear').[1] Compárese el sánscrito धूम (dhūmá-, "humo", "vapor"), el griego antiguo θυμός (tʰymós, "alma"), el prusiano antiguo dumis ("humo"), el eslavo eclesiástico antiguo дꙑмъ (dymŭ, "humo"); además el alemán antiguo toum ("vapor").[1]
→ fimum, foeteō, fūlīgō, furō, suffiō
Sustantivo masculino
[editar]2.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | fūmus | fūmī |
Vocativo | fūme | fūmī |
Acusativo | fūmum | fūmōs |
Genitivo | fūmī | fūmōrum |
Dativo | fūmō | fūmīs |
Ablativo | fūmō | fūmīs |
- 3
- Transferido: lo que no tiene substancia.[2]
Locuciones
[editar]- fūmum vēndere/fūmōs vēndere -[3]- Vender humos, hacer falsas promesas.[2]