hiems
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
hiems | |
Pronunciación (AFI): | /ˈhi.ems/ |
Variante: | hiemps |
Etimología[editar]
Del protoitálico *χiem-, y este del protoindoeuropeo *ǵʰéiōm, *ǵʰiém-m, *ǵʰim-ós ("invierno"). Compárese el hitita 𒄀𒈠𒀭 (giman), el griego antiguo χεῖμα (kheima), el sánscrito हिम (himá), el avéstico gatha zimō y el avéstico clásico ziiā.1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | hiems | hiemēs |
Vocativo | hiems | hiemēs |
Acusativo | hiemem | hiemēs |
Genitivo | hiemis | hiemum |
Dativo | hiemī | hiemibus |
Ablativo | hieme | hiemibus |
- 1
- Invierno.
- 3
- Frío.
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008). Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages. Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-16797-1.