koira
Apariencia
Carelio
[editar]| koira | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
[editar]Del protourálico *kojra o *kojera, y este de la raíz *koj(e), "macho". Compárese el estonio koer.
Sustantivo
[editar]Finés
[editar]| koira | |
| pronunciación (AFI) | [ˈko̞i̯rɑ̝] |
| silabación | koi-ra |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | oi̯rɑ |
Etimología 1
[editar]Del protourálico *kojra o *kojera, y este de la raíz *koj(e), "macho". Compárese koiras o el estonio koer.
Sustantivo
[editar]| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | koira | koirat |
| Genitivo | koiran | koirien (koirain1) |
| Partitivo | koiraa | koiria |
| Acusativo | koira | koirat |
| Acusativo 2 | koiran | |
| Inesivo | koirassa | koirissa |
| Elativo | koirasta | koirista |
| Ilativo | koiraan | koiriin |
| Adesivo | koiralla | koirilla |
| Ablativo | koiralta | koirilta |
| Alativo | koiralle | koirille |
| Esivo | koirana | koirina |
| Traslativo | koiraksi | koiriksi |
| Abesivo | koiratta | koiritta |
| Instructivo | koirin | |
| Comitativo | koirine (+ sufijo posesivo) | |
| 1 raro, arcaico o poético | ||
Locuciones
[editar]- se koira älähtää, johon kalikka kalahtaa: refrán que indica que el culpable de algo es quien más protesta por las sospechas (literalmente: "chilla el perro al que da el palo")
Izoriano
[editar]| koira | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del protourálico *kojra o *kojera, y este de la raíz *koj(e), "macho". Compárese el estonio koer.
Sustantivo
[editar]- 1
- (Canis lupus) Perro.
Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Carelio
- KRL:Palabras sin transcripción fonética
- KRL:Palabras provenientes del protourálico
- KRL:Sustantivos
- Finés
- FI:Palabras bisílabas
- FI:Rimas:oi̯rɑ
- FI:Palabras provenientes del protourálico
- FI:Sustantivos
- FI:Términos jergales
- Izoriano
- IZH:Palabras sin transcripción fonética
- IZH:Palabras provenientes del protourálico
- IZH:Sustantivos