koira
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Carelio[editar]
koira | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del protougrofinés *kojra o *kojera, y este de la raíz *koj(e), "macho". Compárese el estonio koer
Sustantivo[editar]
Finés[editar]
koira | |
Pronunciación (AFI): | [ˈkoi.rɑ] |
Etimología[editar]
Del protougrofinés *kojra o *kojera, y este de la raíz *koj(e), "macho". Compárese koiras o el estonio koer
Sustantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | koira | koirat |
Genitivo | koiran | koirien (koirain1) |
Partitivo | koiraa | koiria |
Acusativo | koira | koirat |
Acusativo 2 | koiran | |
Inesivo | koirassa | koirissa |
Elativo | koirasta | koirista |
Ilativo | koiraan | koiriin |
Adesivo | koiralla | koirilla |
Ablativo | koiralta | koirilta |
Alativo | koiralle | koirille |
Esivo | koirana | koirina |
Traslativo | koiraksi | koiriksi |
Abesivo | koiratta | koiritta |
Instructivo | koirin | |
Comitativo | koirine (+ sufijo posesivo) | |
1 raro, arcaico o poético |
- 1
- (Canis lupus) Perro
Locuciones[editar]
- se koira älähtää, johon kalikka kalahtaa: refrán que indica que el culpable de algo es quien más protesta por las sospechas (literalmente: "chilla el perro al que da el palo")