orina
Apariencia
orina | |
pronunciación (AFI) | [oˈɾi.na] |
silabación | o-ri-na[1] |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | i.na |
Etimología 1
[editar]Del latín urina.
Sustantivo femenino
[editar]Singular | Plural |
---|---|
orina | orinas |
Véase también
[editar]Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
- Afrikáans: [1] urine (af)
- Alemán: [1] Urin (de)
- Amárico: [1] ሽንት (am)
- Árabe: [1] بول (ar)
- Aimara: [1] chhuxu (ay)
- Asturiano: [1] orina (ast)
- Bretón: [1] troazh (br)
- Búlgaro: [1] урина (bg)
- Serbocroata: [1] urin (sh); [1] урин (sh)
- Cantonés: [1] 尿 (yue)
- Chino: [1] 尿 (zh)
- Catalán: [1] orina (ca)
- Checo: [1] moč (cs)
- Coreano: [1] 오줌 (ko)
- Danés: [1] urin (da)
- Dhivehi: [1] ކުޑަކަމުދާ ތަކެތި (dv)
- Eslovaco: [1] moč (sk)
- Esloveno: seč (sl) (masculino)
- Esperanto: [1] urino (eo)
- Estonio: [1] uriin (et)
- Vasco: [1] gernu (eu)
- Finés: [1] virtsa (fi)
- Francés: [1] urine (fr)
- Gaélico escocés: [1] mùn (gd)
- Gallego: [1] urina (gl)
- Hebreo: [1] שתן (he)
- Hindi: [1] मूत्र (hi)
- Húngaro: [1] vizelet (hu)
- Indonesio: [1] urin (id)
- Ido: [1] urino (io)
- Inglés: [1] urine (en)
- Irlandés: [1] fual (ga)
- Italiano: [1] urina (it)
- Japonés: [1] 尿 (ja)
- Kurdo (macrolengua): [1] mîz (ku)
- Latín: [1] urina (la)
- Lituano: [1] šlapimas (lt)
- Malayalam: [1] മൂത്രം (ml)
- Maratí: [1] मूत्र (mr)
- Malayo: [1] air kencing (ms)
- Maya yucateco: [1] wiix (yua)
- Náhuatl clásico: [1] axixtli (nci)
- Neerlandés: [1] urine (nl)
- Noruego nynorsk: [1] urin (nn)
- Noruego bokmål: [1] urin (no)
- Persa: [1] ادرار (fa)
- Polaco: [1] mocz (pl)
- Portugués: [1] urina (pt)
- Purépecha: [1] iarhatsikata (pua)
- Quechua cuzqueño: [1] ispay (quz)
- Rumano: [1] urină (ro)
- Ruso: [1] моча (ru)
- Siciliano: [1] orina (scn)
- Sueco: [1] urin (sv)
- Tamil: [1] சிறுநீர் (ta)
- Telugú: [1] మూత్రం (te)
- Tailandés: [1] ปัสสาวะ (th)
- Toki pona: [1] telo jelo (tok)
- Turco: [1] idrar (tr)
- Ucraniano: [1] сеча (uk)
- Urdu: [1] بول (ur)
- Ídish: [1] יורינע (yi)
Forma flexiva
[editar]Forma verbal
[editar]- 1
- Tercera persona del singular (ella, él, ello; usted, 2.ª persona) del presente de indicativo de orinar.
- 2
- Segunda persona del singular (tú) del imperativo afirmativo de orinar.
Asturiano
[editar]orina | |
pronunciación (AFI) | [oˈɾi.na] |
silabación | o-ri-na |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | i.na |
Etimología 1
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo femenino
[editar]Singulare tantum |
---|
orina |
Referencias y notas
[editar]- ↑ Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
Categorías:
- Wikcionario:Desambiguación
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras trisílabas
- ES:Rimas:i.na
- ES:Líquidos
- ES:Palabras provenientes del latín
- ES:Sustantivos
- ES:Sustantivos femeninos
- ES:Fisiología
- ES:Términos formales
- Español-Kurdo (macrolengua)
- Español-Ídish
- ES:Formas verbales en indicativo
- ES:Formas verbales en imperativo
- Asturiano
- AST:Palabras llanas
- AST:Palabras trisílabas
- AST:Rimas:i.na
- AST:Líquidos
- AST:Sustantivos
- AST:Sustantivos femeninos
- AST:Fisiología