tonicus
Latín[editar]
tonicus | |
pronunciación (AFI) | /ˈto.ni.kus/ |
rima | o.ni.kus |
Etimología[editar]
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | tonicus | tonica | tonicum | tonicī | tonicae | tonica |
Vocativo | tonice | tonica | tonicum | tonicī | tonicae | tonica |
Acusativo | tonicum | tonicam | tonicum | tonicōs | tonicās | tonica |
Genitivo | tonicī | tonicae | tonicī | tonicōrum | tonicārum | tonicōrum |
Dativo | tonicō | tonicae | tonicō | tonicīs | tonicīs | tonicīs |
Ablativo | tonicō | tonicā | tonicō | tonicīs | tonicīs | tonicīs |
- 1
- Tónico, relativo al sonido o al tono de un instrumento musical.
Información adicional[editar]
Derivados en otros idiomas[editar]
La palabra latina tonikus fue el origen de los siguientes vocablos en otras lenguas: