conventus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
conventus | |
Clásico (AFI): | [kɔnˈwɛn.tʊs] |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | conventus | conventa | conventum | conventī | conventae | conventa |
Vocativo | convente | conventa | conventum | conventī | conventae | conventa |
Acusativo | conventum | conventam | conventum | conventōs | conventās | conventa |
Genitivo | conventī | conventae | conventī | conventōrum | conventārum | conventōrum |
Dativo | conventō | conventae | conventō | conventīs | conventīs | conventīs |
Ablativo | conventō | conventā | conventō | conventīs | conventīs | conventīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de conveniō.1
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press