coutel
Francés[editar]
coutel | |
pronunciación (AFI) | [ku.tɛl] |
rima | ɛl |
Etimología[editar]
Del francés medio coutel, y este del francés antiguo coutel, del latín cultellus.
Sustantivo masculino[editar]
- 1
- Hoz.
Francés antiguo[editar]
coutel | |
pronunciación | falta agregar |
grafías alternativas | coltel, cotel1, cultel2, cutel |
Etimología[editar]
Del latín cultellum ("cuchillito"), de culter ("cuchillo") y -lus ("-ito").
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | coutés |
coutel |
Oblicuo | coutel | coutés |
- 1
- Cuchillo.
Información adicional[editar]
- Derivados: coutelace, couteler, coutelet, couteliere.
Francés medio[editar]
coutel | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Del francés antiguo coutel, y este del latín cultellus.
Sustantivo masculino[editar]
- 1
- Cuchillo.
Picardo[editar]
coutel | |
pronunciación (AFI) | [kute] |
Etimología[editar]
Del francés antiguo coutel, y este del latín cultellus.
Sustantivo masculino[editar]
- 1
- Grafía alternativa de coutiau.
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Francés-Español
- FR:Rimas:ɛl
- FR:Palabras de origen francés medio
- FR:Sustantivos
- FR:Sustantivos masculinos
- Francés antiguo-Español
- FRO:Palabras de origen latino
- FRO:Sustantivos
- FRO:Sustantivos masculinos
- Francés medio-Español
- FRM:Palabras de origen francés antiguo
- FRM:Sustantivos
- FRM:Sustantivos masculinos
- Picardo-Español
- PCD:Palabras de origen francés antiguo
- PCD:Sustantivos
- PCD:Sustantivos masculinos
- PCD:Grafías alternativas