monarca
Español[editar]
monarca | |
pronunciación (AFI) | [moˈnaɾ.ka] |
silabación | mo-nar-ca |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ.ka |
Etimología[editar]
Del latín tardío monarcha, y este del griego antiguo μονάρχης (monarchēs), compuesto de μόνος (monos, "único") y ἀρχός (arkhos, "jefe").
Sustantivo femenino y masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
monarca | monarcas |
Locuciones[editar]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
|
Gallego[editar]
monarca | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo masculino[editar]
- 1 Política
- Monarca.
Locuciones[editar]
- bolboreta monarca: mariposa monarca.
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras trisílabas
- ES:Rimas:aɾ.ka
- ES:Palabras de origen griego antiguo
- ES:Palabras con el sufijo -arca
- ES:Palabras de origen latín tardío
- ES:Sustantivos
- ES:Sustantivos femeninos
- ES:Sustantivos masculinos
- ES:Sustantivos comunes en cuanto al género
- ES:Política
- Gallego-Español
- GL:Sustantivos
- GL:Sustantivos masculinos
- GL:Política