praeteritus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
| praeteritus | |
| Clásico (AFI): | [praɪˈtɛ.rɪ.tʊs] |
| Grafía alternativa: | præteritus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | praeteritus | praeterita | praeteritum | praeteritī | praeteritae | praeterita |
| Vocativo | praeterite | praeterita | praeteritum | praeteritī | praeteritae | praeterita |
| Acusativo | praeteritum | praeteritam | praeteritum | praeteritōs | praeteritās | praeterita |
| Genitivo | praeteritī | praeteritae | praeteritī | praeteritōrum | praeteritārum | praeteritōrum |
| Dativo | praeteritō | praeteritae | praeteritō | praeteritīs | praeteritīs | praeteritīs |
| Ablativo | praeteritō | praeteritā | praeteritō | praeteritīs | praeteritīs | praeteritīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de praetereō.